Sürdürülebilir Kent Formu: Yayılmaya Karşı Kompaktlaşma
Anahtar Kelimeler:
Sürdürülebilir Kent Formu- Kompakt Kent- Yayılan Kent- Kentsel YoğunlaşmaÖzet
Kentler yeryüzü alanının çok az bir kısmını kaplamasına rağmen en fazla kaynak tüketimine, atığa ve çevresel tahribata neden olan anti- ekolojik alanlar olarak gösterilmektedir. Kentlerin ideal sürdürülebilir bir gelişme sürecine girmesinin küresel, bölgesel ve yerel çevresel bozulmaların etkisini azaltacağına inanılmaktadır. Bu bağlamda kent formu ideal sürdürülebilir kentleşme hedefinin sağlanmasında önemli bir unsur olarak ileri sürülmektedir. Bu çalışma ideal sürdürülebilir kent formu olarak ileri sürülen kompakt kent formunun çevresel, sosyal ve ekonomik sürdürülebilirlik açısından performansını istatiksel çalışmalara dayanarak araştırmayı amaçlamaktadır. Söz konusu amaca yönelik olarak bu çalışmada yoğunlaşmayı esas alan kompakt kent formu ile yayılan kent formu karşılaştırılarak, kent formunun kentin sürdürülebilirliğini nasıl etkilediği incelenmiştir. Bu çalışma kompakt kent formunun ekonomik, çevresel ve sosyal açılardan hem avantajları hem de dezavantajları olduğunu göstermektedir. Aşırı kompakt kent formu yoğunluğa bağlı olarak psikolojik ve sosyal sorunlara neden olurken, aşırı yayılan kent formunun ise çevresel ve ekonomik kaynakları oldukça verimsiz kullandığı anlaşılmaktadır.
İndirmeler
Referanslar
Baker, N. Steemers K. (2000). Energy and Environment in Architecture: A Technical Design Guide, E&FN Spon, London.
Beatley, T. Manning, K. (1997). The Ecology of Place, Planning for Environment, Economy and Community, Island Press. Washington.
Blowers, A. ve Pain, R. (1999). The unsustainable city. In Pile, S., Brook, C. and Mooney, G., Unrurly Cities? Order/Disorder London: Routledge/OpenUniversity.
Burchell, R. ve Mukherji, S. (2003). Conventional development versus managed growth: the costs of sprawl. American Journal of Public Health, 93 (9), 1534-1540.
Burton, E. (2000). The Compact City: Just or just compact? A preliminary analysis. Urban Studies, 37 (11), 1969-2007.
Burton, E. (2002). Measuring urban compactness in UK towns and cities. Environment and Planning B: Planning and Design, 29, 219-250.
Carruthers, J. ve Ulfarsson, G. (2003). Urban sprawl and the cost of public services. Environment and Planning B: Planning and Design, 30 (4), 503-522.
Cervero, R. ve Kockelman, K. (1997). Travel demand and the 3Ds: density, diversity and design. Transportation Research D, 2, 199-219.
Cervero, R. (1998). The transit metropolis: A global inquiry, Washington, DC: Island Press.
Dantzing, George B., ve Thomas S. (1973). Compact city: A plan for a livable urban environment, San Francisco: W.H. Freeman.
Department of the Environment, (1993). UK Strategy for Sustainable Development, Consultation Paper, DOE, London.
Ertürk, H. (1996). Sürdürülebilir Kentler. Yeni Türkiye Habitat II Özel Sayısı, 2(8), 174-178, Ankara: Yeni Türkiye Medya Hizmetleri.
European Community, (1990). Publication of the Green Paper on the Urban Environment, Advocated higher densities as a more sustainable urban form.
Ewing, R. (1995). Beyond density, mode choice and single-purpose trips. Transportation Quarterly, 49, 15-24.
Frank, L. ve Pivo, G. (1994). Impacts of mixed use and density on utilisation of three modes of travel: single-occupant vehicle, transit and walking. Transportation Research Record, 1466, 44-52.
Gillham, O. (2002). The limitless city: A primer on the urban sprawldebate. Washington, DC: Island Press.
Haughton, G. ve Hunter, C. (1994). Sustainable Cities London: Regional Studies Association.
Hillman, M. (1996). In Favour of the Compact City, in Jenks, M., Burton, E. and Williams, K. (eds.) The Compact City: a sustainable urban form? E & FN Spoon, London: 36-44.
Holden, E. (2004). Ecological Footprints and Sustainable Urban Form. Journal Of Housing And The Built Environment, 19(96).
Jenks, M. (2000). The acceptability of urban intensification. In Achieving sustainable urban form, ed. Katie Williams, Elizabeth Burton, and Mike Jenks. London: E & FN Spon.
Lin, J. Yang, A. (2006). Does the compact-city paradigm foster sustainability? An empirical study in Taiwan. Planning and Design, 33, 365-380.
Memon, R.A., Leung, D.Y. (2010). Impacts of environmental factors on urban heating. Journal of Environmental Science. 22(12), 1903–1909.
Meurs, H. ve Haaijer, R. (2001). Spatial structure and mobility. Transportation Research Part D: Transport and Environment, 6, 429-446.
Naess, P. ve Sandberg, S. (1996). Workplace location, modal split and energy use for commuting trips. Urban Studies, 33, 557-580.
Newman, P. ve Kenworthy, J. (1989). Cities and automobile dependence: a sourcebook, Aldershot, Hants., England.
Nozzi, D. (2003). Road to ruin: an introduction to sprawl and how to cure it, Praeger, Westport Connecticut.
The World Commission on Environment and Development, Brundtland Commission (WCED), (1987). Our Common future, United Nations, New York.
Tosun, E. (2013). Sürdürülebilir Kentsel Gelişim Sürecinde Kompakt Kent Modelinin Analizi. Yönetim ve Ekonomi Dergisi, 1(20), Celal Bayar Üniversitesi, Manisa.
U.S. Environmental Protection Agency (EPA), (2001). Our built and natural environments: A technical review of the interactions between land use, transportation, and environmental quality. EPA 231-R-01-002.
Williams, K. (1999). Urban intensification policies in England: problems and contradictions. Land Use Policy, 16(3),167-178.
